Nedenleri cok degişik de olsa, gozlerden akan damlalar ruhsal bir boşalma saglar. İnsan agladıkca açılır, ferahlar gibi görünür. Ancak gözyaşının arkasındaki psikolojik ve biyolojik mekanizma hala tam anlaşılmış degildir.
Aglama şekli insandan insana degistigi gibi, gozyaşı dokmenin de degisik bicimleri vardır. Aslında gozlerimize surekli gozyaşı salgılanır. Bunlar goz kırpmamız sayesinde gozlerimizi korur ve nemli kalmalarını saglarlar.
Bundan başka, sogan dograrken veya mangal yakarken dumanın gozumuze kacması sonucu olarak döktügümüz yakıcı gözyaşları vardır.Son olarak da asıl konumuz olan, üzüntü, aşırı sevinc veya benzeri gerginliklerimize tepki olarak döktügümüz ruhsal gözyaşları vardır.
Ruhsal aglama konusunu ilk inceleyen Darwin oldu. Tabii her şeyde oldugu gibi bunu da evrim teorisine bagladı. Ona göre ruhsal tepki ve aglama, bir davranış şeklinin tümü idi. Evrim sürecinde bu tepki icinde anlamsız bir işlevi olan gözyaşı öne cıktı. Bu teoriye karşı cıkanlar, gerekce olarak yine Darwin in dogal secme ve ayıklama teorisini ileri sürdüler. Buna gore evrim icinde insan icin faydalı fonksiyonlar öne cıkmakta, digerleri körelmekte ve gözyaşı anlamsız bir fonksiyon ise evrim süreci icinde yok olması gerekirdi.
20.yuzyılın ortalarında ortaya atılan bir diger teoriye gore ise, hıckırarak aglayınca dökülen gözyaşlarının hastalıklara karşı korunmamıza yardım eden yaşamsal bir degeri vardır. Gozyası dokmeden hıckırarak aglarken nefes kesiliyor, burun ve bogazdaki koruyucu zarlar kuruyor ve bakterilerin istilasına uygun bir ortam haline geliyorlar. Oysa aglarken burun pasajına akan gozyaşları bu kurumaya mani oluyor.
Tabii bu teoriyi ileri sürenler herkesin hıckırarak agladıgını varsayıyorlardı. Halbuki insanların cogu hıckırmadan, sessizce aglarlar.
Pek akla yakın gelmeyen bu iki teoriden sonra bir hipotez daha ileri suruldu. Buna gore de, ruhsal sıkıntılar sırasında vucutta bir takım kimyasal maddeler oluşuyor, bunlar tıpkı , ter idar dışkı sayesinde toksik maddelerin dışarı atılışına benzer şekilde, gozyaşı ile vucuttan uzaklaştırılıyorlardı.
Bu teori dogru ise, ruhsal gozyaşları ile sogan dograrken akan gözyaşlarının kimyasal yapılarının farklı olmaları gerekiyordu. Yapılan deneyler sonucu goruldu ki, ruhsal gozyaşları, sogan gozyaşlarından daha fazla protein icermektedir. Fakat henuz bu farkın nedeninin acıklayacak bir kanıt bulunabilmiş degildir. Sevinc ve uzuntu gozyaşlarının da aralarında kimyasal bir fark olup olmadıgı halen araştırılmaktadır.
Dünyadaki yaratıklardan sadece insan ruhsal sebeplerle aglar. İnsanı farklı kılan bu durum da şüphesiz yaşam tarihindeki evrimin bir sonucudur. Dogrudan gözümü rahatsız edecek bir şey olmazsa, yeni dogmuş bir bebek dogumundan bir kac hafta sonraya kadar, gozyaşı dokmeksizin aglar..
ALINTIDIR!
Anasayfa 
Kapı 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
